دوروئی

ابر سیاه دل من جرات باریدن نداشت

بس که دلش گرفته بود خیال همنفس نداشت

یه آسمون بااون همه وسعت پاک واطهرش

قلب بزرگ آسمون برای اون جایی نداشت

اون ستاره که اون بالاست فکروخیالش باماهاست

از آسمون ازاون کویر پرزعشق

خبرنداشت نداشت نداشت

میترسم ازعشق غریب

میترسم ازعشق وفریب

میترسم ازدورنگیها...

غیرازغریب آشنا***********  

 

 

 

 

 

 

 

خدایا

خدایا....................

می خواهم با تو سخن بگویم اما گریه مجال نمیدهد...................

می خواهم از عشق بگویم.................از تو...........اما:

دلم به احترام معجزه ی حضورت سکوت می کند.....................

وقتی پر از ترس و اضطرابم دلم دستور می دهد که به سکوت دلم اقتدا کنم....................

باشد.............دیگر سکوت می کنم اما بدان:

این روز ها فکر میکنم که حتی ستودن تو نیز کم است.

.

.

.

.

.

...!؟

گلفروش

روی دلتنگی های جوی

کودکی عصا بدست

منتظر باران بود

بازهم دیر میکند

                    گلفروش خسته ی شهر

چاره بالاتر از گردن کجی.

باشد،

 فقط همین یکبار

                          گریه خواهند کرد ،ابرها.

برای پائیز بودن چشمهایت

سهم دستهایم خالی است.

این بار ،

 رنگینکمانم برای تو. 

دلدادگی

و این گونه است قصه دلداگی:

دلداگی برزخی میون عشق و تنهاییه.اصلا یه جورایی دلداگی با دلتنگی عجین شدست.
اگه به کسی دلبسته شدی باید تنهاییشو به جون بخری.
حالا
. در روزگاری که عاشقی نقطه ی آغاز دلواپسیست

. در روزگاری که غربت و تنهایی آخر دلداگیست

. در روزگاری که همپای غم ها سوختن بهای عاشقیست


آیا جایز است تا باز بگوییم زندگی در عاشقیست؟؟؟

سایه

سایه می شوم
با التماس چشمانم
تا کسی نفهمد که گریه می کنم
سایه می شوم
با وجودم
تا کسی نفهمد تا به حال چند بار قلبم شکسته است
سایه می شوم
با خودم
تا دردهایم فقط برای خودم باشد
سایه می شوم
برای تو
تا بی صدا از کنارت عبور کنم
سایه می شوم
برای روحم
تا به خدا نزدیک شوم
و این چه کار سختیست
خدایا تو چه هستی که حتی سایه من هم تو را حس نکرد
خدایا
تو را نمی بینم
تو را حس نمی کنم
صدایت را نمی شنوم
پس برس به فریادم تا سایه ام از این دیوار های خاکستری این شهر پاک نشده !