کاغذهای مچاله شده

هی می‌آیم سرِخط از بس نمی‌دانم چه بنویسم.  

 

شاید بعدها کشف کنند نوشته‌هایی که پارگراف زیاد دارند٬  

 

نویسنده‌اش داشته از حرف خفه می‌شده٬  

  

شوکه شده.

زندگی کردن

 

 

ای کاش آموخته بودیم عاشقانه زیستن را
زیرا آنان که عاشقانه نزیسته اند، عاشقانه مردن را نیز نتوانند
ای کاش باور داشتیم آفتاب را و تابش هر روزه اش را که بی دریغ است
و ایمان داشتیم به رویش دوباره هر دانه ای، بذری، جوانه ای
ای کاش می دانستیم چگونه بودن را
تا شاید چگونه شدن را خود بر می گزیدیم 

وآنگاه بهار را شایسته میزبانی می شدیم  

 

قاصدک غم دارم

غم آوارگی و دربدری،
غم تنهایی و خونین جگری
قاصدک دریابم!
روح من عصیان زده و طوفانیست،
آسمان نگهم بارانیست
قاصدک غم دارم،

غم به اندازه سنگینی عالم دارم،
غم من صحراهاست،افق تیره او ناپیداست
قاصدک دیگر از این پس منم و تنهایی
و به تنهایی خود در هوس عیسایی،
و به عیسایی خود منتظر معجزه ای _غوغایی
قاصدک حال گریزش دارم،
می گریزم به جهانی که در آن پستی نیست،
پستی و مستی و بد مستی نیست
می گریزم به جهانی که مرا ناپیداست
شاید آن نیز فقط یک رویاست

بهار

با بهار می توان از آبی دریا گذشت وشیشه تنهایی را شکست. 

بابهار می توان به تمام لحظه ها جامه ای زیبا پوشاند و پاک شد و سپید. 

با بهار می توان خالی شد از هرچه رنج و غم است و غصه ها را به یاد فراموشی سپرد. 

با بهار می توان عاشق شد چون بیدهای مجنون و سروهای آزاد سر به فلک کشیده. 

نقش زندگی

زندگی بافتن یک قالیست، 

نه همان نقش ونگاریکه خودت میخواهی، 

نقشه را اوست که تعیین کرده، 

تو در این بین فقط میبافی، 

نقشه را خوب ببین! 

نکند آخر کار،قالی زندگی ات را نخرند.