صدای عشق

نمی دونم که چرا هر وقت به تو می رسم ، نمی توانم از توبگویم . برای گفتنت واژه کم می آورم . به هر حال ، بدان که بیشتر از این حرف ها و واژه ها برایم معنا می دهی عزیز دلم

 

 صدای چک چک اشکهایت را از پشت دیوار زمان می شنوم و می شنوم که چه معصومانه در کنج سکوت شب ‌، برای ستاره ها ساز دلتنگی می زنی و من می شنوم ، می شنوم هیاهوی زمانه را که تو را از پریدن و پرکشیدن باز می دارد آه ، ای شکوه بی پایان ، ای طنین شور انگیر من می شنوم به آسمان بگو که من می شکنم ! 

 هر آنچه تو را شکسته و می شنوم هر آنچه در سکوت تو نهفته

دوست داشتن

امشب از آسمان دیده ی تو
روی شعرم ستاره ی بارد
درسکوت سپیدکاغذها
پنجه هایم جرقه می کارد

***
ازسیاهی چراحذرکردن
شب پرازقطره های الماس است
آنچه ازشب بجای می ماند
عطرسکرآورگل یاس است

***
دانی از زندگی چه میخواهم
من تو باشم‌،تو،پای تاسرتو
زندگی گر هزار باره بود
بار دیگرتو،باردیگرتو

***
آری،آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

سایه

سایه ام روی دیوار 

شبیه خودم نیست! 

شبیه دلی است که 

به ترانه ای میمیرد  

و به محبتی زنده می شود..  

سکوت...

ترانه سکوت

ارام در قلبم نواخته میشود

با من همنوا میشود

 صدای برفبا من میرقصد انگار درخت

و پرنده به افتخار تنهایی ام

در اسمان پر میزند

صدای باد

در ریزش سکوت و برف

گم میشوم

همه جا سفید سفید

اسمان و زمین انگار

یک رنگ شده اند

سکوت....!

قول بده ...

قول بده که خواهی آمد
اما هرگز نیا!
اگر بیایی
همه چیز خراب می شود
دیگر نمی توانم
این گونه با اشتیاق
به دریا و جاده خیره شوم
من خو کرده ام
به این انتظار
به این پرسه زدن ها
در اسکله و ایستگاه
اگر بیایی
من چشم به راه چه کسی بمانم؟