هم شکست وهم شکستم داد دل..!!

 

به حقیقت گفتم
گل مهتابم را
که زمین از ما نیست‘
آسمان مسموم است
عشق را از دل من
مال خود باید کرد
تا که فردا روزی
یکنفر مست نیاید
و بگوید که هوا ابری بود
و ندیدند یک را...
فکرشان کوته بود
یا که از گرمی عشق
کلبه ای بهر زمستان هوس ساخته اند
* و تو ای ماه نتابی امشب
که هم امشب ‘ شب کابوس من است
و من از دست زمین ‘ ابر شدم
ماه را در شب مهتاب خودم پوشیدم