آوای تنهـایی من

زندگی شعله شمعی است در بزم وجود، که به نسیم مژه بر هم زدنی خاموش است...

آوای تنهـایی من

زندگی شعله شمعی است در بزم وجود، که به نسیم مژه بر هم زدنی خاموش است...

امواج دریا

غمم را سپردم به امواج دریا!

ابر شد!


باران شد!


دریغ از چتری شکسته...! 
 
 
نظرات 2 + ارسال نظر
[ بدون نام ] 23 بهمن 1389 ساعت 01:38 ب.ظ

سلام عزیزم باید به تنهایی عادت کنی چترها را باید بست زیر باران باید رفت

واقعا"
باید به زندگی تنهایی در این دنیای وحشی عادت کرد

فرداد 26 بهمن 1389 ساعت 04:26 ب.ظ http://ghabe7.blogsky.com

سایه بون معجزه میکنه...چتر رو بی خیال.

چشم حتما"

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد